wk

Niżej znajduje się zdjęcie rysunku, który jest
• Rysunkiem konferencyjnym powstającym etapami przy kolejnych „okazjach”.
• Wielka ilość błędów zwłaszcza po prawej stronie rysunku skłoniła mnie
• do zrobienia zdjęcia i „poobrabiania” zdjęcia w komputerze
• by poprawione zdjęcie było pomocą w dokończeniu oryginału
• Dla mnie, przy powstawaniu portretu bardzo cenna jest komputerowa możliwość
• naprzemiennego oglądania oryginału i lustrzanego odbicia
• Rysując przyzwyczajamy się do błędów, które pomału rosną wraz z rysunkiem
• a zaskakujący widok lustrzanego odbicia unaocznia je wyraźnie.
• Błędy są na tyle poważne, że rozmyłem prawą połowę obrazu
• Bo tego nie dałoby się widzom „odzobaczyć”
• Czy uda mi się pomyślnie i poprawnie dokończyć rysunek? Nie wiem.
• Ale byłem, jestem i chyba będę 😉 optymistą
• więc szklanka jest do połowy pełna a nie od połowy pusta 🙂

• Zdjęcia wykonane wieczorną porą przy niskim słońcu
bywają czasem przekontrastowane
• a zdjęcia robione przez lekko ugiętą samochodową szybę (nie zawsze w 100% czystą)
mają często irytujący komponent nieostrości.
• ale i tak warto wykorzystać okazję i zwrócić obiektyw…
tym razem ku oświetlonemu gorącym słonecznym światłem
w „złotej godzinie” Kościołowi Miłosierdzia Bożego w Mordarce. [2 zdjęcia].

Przyroda w ludzkiej (nieludzkiej) przestrzeni próbuje sobie radzić. [2 zdjęcia]

[Tekst + 2 zdjęcia]

Będąc człowiekiem wciąż jeszcze ciekawym świata, wbrew zdroworozsądkowym zasadom, podczas pobytu w ubikacji publicznej czasem rozglądam się a nawet patrzę w górę.

Dzięki temu mogę kontemplować ekspresje bywających w ubikacjach poetów i artystów wizualnych i dowiadywać się bardzo ważnych rzeczy wypisanych na ścianach o zazwyczaj nieznanych mi osobach.

Większość kompozycji na ścianach ubikacji dokonywana jest rękoma starających się, ale bardzo niewprawnych rysowników. Wygląda jednak na to, że czasem osoby przebywające w takim miejscu dłużej, czy to z nudów czy z potrzeby (no niech będzie że serca) lub może w ramach nieświadomej arteterapii, realizują większe założenia artystyczne tworząc kompozycje z większym (dosłownie) rozmachem.

W tym przypadku akurat wyraźnie z papieroplastyki (medium – toilet paper).

Podświadoma chęć stworzenia kompozycji symetrycznej lub choćby zrównoważonej (wyraz perfekcjonizmu? potrzeby porządkowania?) zderzyła się tu jednak z oporem materii i niewprawnością być może słabej lub zmęczonej ręki.

Trzeba jednak przyznać, że fragmenty tego dzieła (zdjęcie drugie) kojarzą się z najlepszymi renesansowymi i barokowymi światłocieniowymi rozwiązaniami odtwarzającymi draperie.

Nie zachęcam nikogo do rozglądania się (polecam skupienie) w takich miejscach…ja jednak nie wiem czy wytrzymam…

Daleko czy blisko spojrzymy – tak wiele zobaczyć można 🙂